Prozaik, dziennikarz, publicysta. Po ukończeniu gimnazjum (1937) wyjechał do Paryża, gdzie przez rok studiował architekturę. Wybuch wojny zastał go w Warszawie, skąd przedostał się do Wilna. W czasie okupacji sowieckiej pracował w piśmie "Prawda Komsmolska". Podejrzany o współpracę z organizacjami podziemnymi, w kwietniu 1941 został aresztowany przez NKWD i skazany na 8 lat więzienia. Po ucieczce z transportu ukrywał się, a następnie dobrowolnie zgłosił się na roboty do Niemiec. Pracował m.in. jako tłumacz, kelner, kreślarz i palacz. W 1944 zaciągnął się jako marynarz na niemiecki frachtowiec, z którego zbiegł w norweskim porcie. Schwytany został osadzony w obozie koncentracyjnym w Grini. Po wyzwoleniu przebywał w Norwegii i Danii, w 1946 powrócił do kraju. Początkowo pracował jako dziennikarz m. in. w "Przekroju" i "Tygodniku Powszechnym". Po liwidacji redakcji "TP" w 1953 zajął się pracą literacką (jako prozaik debiutował w 1946). W 1955 wydał słynną powieść "Zły". Aktywny działacz ruchu jazzowego w Polsce, m. in. współorganizator pierwszych festiwali jazzowych. W późniejszych latach ciągłe ingerencje cenzury uniemożliwiały wydawanie kolejnych powieści Tyrmanda, torpedowane były także próby ekranizacji jego prozy. W 1965 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie pracował m. in. jako wykładowca literatur słowiańskich na Columbia University. Był też redaktorem naczelnym kilku czasopism, pisał artykuły publikowane w wielu czasopismach amerykańskich (m. in. "New Yorker", "New York Times Magazine"), współpracował z paryską "Kulturą" i londyńskimi "Wiadomościami".. Za najwybitniejsze dzieło Tyrmanda uznawany jest "Dziennik 1954".